Je noemt het gewoon onvoorzien, en je hoeft noch de Kamer noch het Volk in te lichten, je maakt het gewoon over zonder iemand te zeggen 🙁
En als zich tussendoor een onvoorzien financieel feit voordoet, kan de minister in principe wel degelijk geld uitgeven.
Wel moet hij dan achteraf de instemming van de Kamer krijgen. Krijgt hij die niet, dan is de minister persoonlijk aansprakelijk voor de budgetoverschrijding.
Staatsrechtelijk hoeft het doen van uitgaven of toezeggingen namens Nederland formeel dus geen probleem op te leveren.
Feitelijk is een persoonlijke aansprakelijkheid natuurlijk zonder materiële inhoud: de bedragen zijn daarvoor te groot.Dat geldt a forteriori voor Europese steun: dan gaat het om zeer grote bedragen voor gewoonlijk lange periodes. Bovendien is dan vaak een snel besluit nodig waarvoor de normale parlementaire route (suppletoire begroting, advies Raad van State, goedkeuring door de Tweede Kamer en de Eerste Kamer) te lang duurt en de noodzakelijke vertrouwelijkheid niet mogelijk is.
EN hij hoeft dus ook geen verantwoordelijkheid te dragen “de bedrageen zijn daar immers te groot voor”, kosrtom hij heeft Carte Blanche om de schatkist leeg te stelen 🙁